De geschiedenis van Kawasaki in de motorcross deel 2.

Kawasaki blijft zijn machines verfijnen met slimme oplossingen.

Jeff Ward op de Kawasaki KX 500.

Ook in 1987 blijft Kawasaki zijn machines verfijnen door de motor in zijn geheel slanker te maken en een nieuw linksysteem toe te voegen aan de achtervering. De met KIPS uitgeruste motor was zeer handelbaar en toch krachtig. Daarentegen waren de carburator en de voorvork moeilijk af te stellen. Een jaar later zouden de ingenieurs de motor uitrusten met een Kayaba-voorvork en een Mikuni vlakschuif-carburator. Het motorblok zelf was in tegenstelling tot die van de concurrenten heel erg romig van karakter.

Met een flukse draai aan het gashendel veranderde het karakter van de motor van een schaap naar een krachtig maar uitzonderlijk goed beheersbare krachtpatser. De Honda 500cc van die tijd was even krachtig maar reageerde veel nerveuzer op het gashendel. Het 1988 model van Kawa wordt nu nog aanzien als de beste 500cc van het merk.

Het 1990 model van Kawasaki.

In 1990 zette Kawasaki (net als hun Japanse concurrenten) een upside-down voorvork in de motor en groeide het achterwiel van 18 naar 19 inch. Ook het uitzicht veranderde drastisch. Het design was nu futuristisch met alle onderdelen proportioneel op dezelfde lijn. De Kawa’s zagen er zo mooi uit dat ze de aandacht van het grote publiek trokken en bestsellers werden. Het waren ook de eerste machines die uitgerust waren met grotere voetsteunen en een subframe.

Van tweetakt naar viertakt-technologie.

De Kawasaki-crossers waren nu zo goed dat het merk de komende tien jaar maar kleine verbeteringen aanbracht om mee te kunnen in elke klasse. Echter, rond de eeuwwisseling zou er een grote revolutie komen onder invloed van concurrent Yamaha. Het merk met de gekruiste stemvorken zag als eerste fabrikant de mogelijkheden van een viertaktmotor om te voldoen aan de steeds strenger wordende milieueisen. Na het uitbrengen van de YZ400f (in 1997) kwam Yamaha in 2001 ook op de proppen met een YZ250F. Deze motor kon volgens de vernieuwde F.I.M. reglementen meedoen in de 125cc klasse. Het viertakt-blokje kon 11000 toeren per minuut draaien en dat was ongezien voor die tijd.

De Kawazuki

Deze revolutie bracht een schokgolf teweeg in motorcrossrangen. De drie Japanse fabrikanten moesten in allerijl terug naar de tekentafels omdat ze het potentieel van de Yamaha’s te lang hadden onderschat. In augustus 2003 zouden Kawasaki en Suzuki een samenwerkingsverband tekenen om een viertaktcrosser te ontwikkelen. Suzuki zou het blok ontwerpen en die van Kawasaki deden het frame. Buiten wat cosmetische verschillen zouden beide merken nagenoeg identiek “in de markt gezet” zijn in 2004. De KX250f en de RM-Z250 waren geboren. In tegenstelling tot de Yamaha hadden de Kawa’s en de Suzuki’s een heel ander karakter. Terwijl de Yamaha’s gereden moesten worden als een 125 tweetakt leunden de twee andere meer naar de karakteristiek van een 450f.

De KX/RM modellen waren fijne motoren om mee te rijden maar ze waren allesbehalve betrouwbaar. Er waren problemen met de betrouwbaarheid van het motorblok. Dat zorgde voor discussies tussen de twee Japanse fabrikanten. De meningsverschillen liepen hoog op waardoor het samenwerkingsverband in 2006 al werd opgeblazen. Ondanks het beëindigen van de samenwerking hadden de beide merken de ruimte om hun viertaktmodellen verder te ontwikkelen. Dat was nodig want ze hadden nu wat achterstand op hun directe concurrenten Yamaha en Honda. Bovendien werd de druk vanuit Europa steeds groter met KTM die ook steeds beter werd met de ontwikkeling van hun viertakt-modellen. Wereldwijd bleek dat het belang van de viertakten steeds groter werd en dat het de toekomst zou worden in de motorsport.

Voor het eerst op eigen benen: De KX450f.

De eerste “dikke” viertakt van Kawasaki.

In 2006 kwam Kawasaki uit met hun eerste 450f. Dat was 8 jaar later dan Yamaha (met het productiemodel YZ400f). De 450f was integenstelling tot de KX250f een volledig Kawasaki ontwerp. Het had niks meer te doen met de samenwerking met Suzuki. Het “korteslagblokje” had een dubbele bovenliggende nokkenas. De crossmotor werd goed onthaald bij het grote publiek. Het was niet de beste 450 van dat jaar maar het ontwerp bleek betrouwbaar en was dus een goede basis om verder te ontwikkelen.

De grootste kritiek ging naar de versnellingsbak. De vier versnellingen konden het potentieel van de motor niet echt gebruiken waardoor in 2007 een extra versnelling werd toegevoegd. Sindsdien kon Kawasaki veel titels (in de USA) winnen en werden “de groenen” meesters in viertakt-technologie. Ook vandaag nog is Kawasaki helemaal mee. De crossers van Kawa zijn gekend om hun hoogtoerige scherpsturende fietsen. Het totaalgewicht van deze crossers komt tegenwoordig aardig in de buurt van de lichtgewicht tweetakten. Het motorcrossverhaal van deze fabrikant begon in 1963 en 53 jaren later zit al deze ervaring in het DNA van Kawasaki.

Bron: pulpmx.com