De spanning in de MXGP is groot maar dat was het ook in 1986!

Het wereldkampioenschap MXGP van dit jaar is zonder twijfel een thriller. De plotwendingen stapelen zich op en niemand weet hoe het gaat aflopen. Tim Gajser, Romain Febvre en Jeffrey Herlings zorgen sinds half juni voor een wervelende show zonder weerga.

Gisteren was het de beurt aan Herlings om in een fractie van een seconde zijn zuurverdiende voorsprong van 24 punten cadeau te doen aan de Sloveen en de Fransman. Nog drie GP’s lang zal de titanenstrijd verder duren. De inzet is hoog want zowel bij KTM, Honda als Kawasaki is de honger groot om een nieuwe titel op hun palmares te kunnen schrijven. Voor Kawasaki is het al geleden van 2006, toen met Christophe Pourcel in de MX2 klasse. In de MXGP won het merk nog nooit een titel.

Omdat dit razend spannende seizoen 2021 tot de verbeelding spreekt gingen we grasduinen in de geschiedenis op zoek naar een gelijkaardige ontknopingen. Er zijn voldoende jaren geweest waarbij er slechts enkele puntjes verschil waren bij aanvang van de laatste reeks. Maar dat was telkens tussen twee actoren en niet met drie. Uiteindelijk vonden we twee jaren met een ongemeen spannende titelstrijd tussen drie rijders.

Het WK 500cc van 1986

Dit WK met de zware 500cc tweetakten is zonder twijfel één van de spannendste ooit. Vier rijders zijn in running voor de titel met nog twee wedstrijden te rijden. Drie van hen zijn bovendien ploegmakkers bij het almachtige HRC Honda Team. Dat zijn Eric Geboers, André Malherbe en Dave Thorpe. En dan is er nog Georges Jobé die in 1986 wat laat opdreef raakt maar dan het gat nagenoeg weet dicht te rijden op de drie rode rakkers. Jobé zit dan ook nog op een Kawasaki en dat merk is al sinds 1973 wanhopig op zoek naar een eerste wereldtitel.

Met nog twee wedstrijden te gaan (Namur en Folkendange) leidt Thorpe de dans met 257 punten en dat zijn er 10 meer dan Malherbe en die heeft een kleine voorsprong van 3 punten op Geboers. Jobé won beide reeksen op de Citadel en trok met een achterstand van 20 punten op leider Thorpe naar Luxemburg. Zijn kans op een titel was dus eerder theoretisch. Maar de spanning was te snijden in het Honda-kamp want Dave Thorpe had nog slechts 3 punten voorsprong op Geboers en 4 op Malherbe.

Thorpe, Malherbe en Jobé zaten tijdens de laatste GP meteen vooraan bij de start van de eerste reeks maar Geboers kwam slecht weg van het starthek en botste even later op een toeschouwer die het circuit overstak. De kansen voor de Kid waren meteen een stuk kleiner geworden. Thorpe won de reeks in een erg gekruid duel met Malherbe.

Tussen de reeksen trok een onweersbui over Luxemburg. De omloop lag er nu verraderlijk glad bij. Eric Geboers trachtte in een wanhoopspoging de meubelen te redden maar botste op Georges Jobé en kon zo pas als 6^de finishen. Dave Thorpe speelde op veilig en concentreerde zich op Malherbe en finishte net na de Waal op de derde plaats en won zo een fel bevochten titel in de koningsklasse.

1. Dave Thorpe 316 pt
2. André Malherbe 311 pt
3. Eric Geboers 299 pt
4. Georges Jobé 296 pt

Het WK 250cc van 1991

De Italiaan Alessandro Puzar was al een heel seizoen dominant maar kende een complete offday tijdens de negende grand-prix van het seizoen die in de VS (Unadilla) werd gereden. Trampas Parker en Mike Healy profiteerden maximaal waardoor de laatste GP zich enorm spannend zou aankondigen. Parker trok naar Suzuka met 13 punten voorsprong op Puzar en Healy die evenveel punten hadden.

Trampas Parker

Bij Honda hadden ze de hulp ingeroepen van Jeff Stanton om te vermijden van Mike Healy alsnog met de titel zou gaan lopen. Stanton won zoals verwacht de eerste reeks. Healy werd tweede voor Trampas Parker die nog 11 punten voorsprong overhield bij de start van de tweede reeks. Tijdens de start van de tweede reeks crashten een aantal rijders in de eerste bocht waaronder Parker. Hij moest nu de race van zijn leven rijden om de titel veilig te stellen want het was Mike Healy die nu aan de leiding reed.  In zijn zog volgden Edwin Everten en Jeff Stanton. Stanton deed opnieuw wat hij moest doen en verdrong Healy van de koppositie. Trampas Parker zag zijn inhaalrace eindigen op de 6^de plaats en dat was goed genoeg voor de wereldtitel.

1. Trampas Parker 242 pt
2. Mike Healy 238 pt
3. Alessandro Puzar 232 pt