Het motorcrossjaar 1982: de eerste wereldtitel voor Eric Geboers

In 1982 doorbrak de kleine Belg uit Balen de hegemonie van Harry Everts en won voor het eerst een wereldtitel. De andere titels gingen naar twee Amerikanen: Danny LaPorte en Brad Lackey.

In België wordt in februari 1982 het BTW-tarief in de bouwsector verlaagt van 17 naar 6 procent. In april bezetten Argentijnse troepen de Falkland Eilanden. Het Britse garnizoen heeft zich overgegeven. Op datzelfde moment is er een betoging aan de gang in Brussel waarbij jongeren protesteren tegen de grote jeugdwerkloosheid. In België zijn er op dat moment 450.000 werklozen waarvan de helft jonger is dan 30 jaar.

In de Poolse steden Gdansk, Wroclaw en Warschau breken ongeregeldheden uit. Aanhangers van de vakbond Solidarnosc gaven gehoor aan een oproep om te betogen tegen het bewind van generaal Jaruzelski. Spanje trad eind mei toe tot de NAVO en op 14 juni moeten de Argentijnse troepen de Falklands al weer prijsgeven aan de Britten. In Aalter gebeurt er een treinongeval waarbij vijf doden te betreuren vielen. In oktober wordt Helmut Kohl de nieuwe bondskanselier in Duitsland. Op 10 november overlijdt Leonid Brezjnev, het staatshoofd van de Sovjet-Unie. Hij werd 75 jaar oud.

Begin december verovert judoka Ingrid Berghmans de wereldtitel in het vrouwenjudo. Het is al haar tweede titel. De radio is dat jaar vol van de band Culture Club dat een megahit heeft met ‘Do You Really Want To hurt Me’. De nummer één van dat jaar in België en Nederland is echter het reggaedeuntje ‘Someone Loves You Honey’ van June Lodge and Prince Mohammed.

500cc

De regerende wereldkampioen André Malherbe liet meteen in zijn kaarten kijken tijdens de opener van het seizoen en won beide reeksen in Vilars-sous-Ecot. Hij hield er Dave Thorpe en Brad Lackey af. Het zand van het Nederlandse Norg was enkele weken later een kolfje naar de hand van André Vromans. Hij won beide reeksen voor een verrassende Eddy Sterckx die op een Maico tweede werd. De Amerikaanse Suzuki-rijder Brad Lackey kwam steeds meer onder stoom tijdens het seizoen terwijl ook André Vromans vanaf juni erg sterk voor de dag zou komen. Intussen waren Malherbe, Thorpe en Carlqvist geblesseerd geraakt waardoor de titelstrijd zou gevoerd worden tussen Lackey en Vromans.

André Vromans

De laatste twee wedstrijden, die traditioneel in Namur en Ettelbruck werden gereden, waren ongemeen spannend. Vromans won op de Citadel en trok met nog vier puntjes achterstand naar de GP van Luxemburg. Het was Hakan Carlqvist, weer in vorm geraakt na zijn blessures, die beide reeksen won op het circuit ‘An der Wark’. Omdat Graham Noyce heel wat tegenstand bood aan een oprukkende Vromans sloeg iemand uit het publiek met en voorwerp op de hand van de Brit en brak daarbij een botje in zijn linkerhand. Over en out voor ‘Rolls Noyce’. Zo ontspon er een scherp duel tussen de twee titelkandidaten die regelmatig van positie wisselden. Na de eerste reeks was het verschil tussen Lackey en Vromans opgelopen tot 6 punten.

Brad Lackey tijdens de GP van Oostenrijk. Foto: Warren Price

André Vromans verkwanselde dan tijdens de eerste ronde van de tweede reeks zijn mogelijkheden op een wereldtitel door meteen de steile klim op te vlammen die pas na afloop van diezelfde ronde werd opengesteld. Hij moest hernemen en kwam zo in de buik van het peloton terecht. Lackey kon zo in alle rust als derde over de finish rijden na Carlqvist en Franco Picco. Hij won zo zijn enige wereldtitel in de 500cc klasse. André Vromans verloor eigenlijk de titel in het zand van Finland waar hij tweemaal een nulscore liet optekenen. Een vastloper in de eerste reeks en een verdwaalde steen die zijn al geblesseerde hand raakte waren de redenen.

250cc

Regerend wereldkampioen Neil Hudson stapte over naar de 500cc klasse waardoor Yamaha de Amerikaan Danny LaPorte in stelling zette om voor een eventuele wereldtitel te gaan. Onze landgenoot Georges Jobé werd zo medefavoriet nadat hij vorig jaar de strijd met Hudson verloor door een blessure. De eerste GP werd verreden in Payerne en daar pakte Jobé al meteen twee reekszeges met zijn fabrieks Suzuki. Door valpartijen van de favorieten ging de overwinning in Zwitserland naar de Amerikaan Mike Guerra. Jobé won daarna nog de GP van België op het Stadsbroek in Borgloon. In Holice moest de Waal opnieuw punten prijsgeven toen hij in de tweede reeks ten val kwam en moest opgeven met een verbogen stuur.

Danny LaPorte

Een week later was de karavaan aangekomen op het wondermooie Italiaanse circuit van Maggiora alwaar Jobé pas echt hinder ondervond van zijn val de week voordien. Na de pijnlijke race werd een barst in de elleboog vastgesteld. Hij moest forfait geven voor de GP van Frankrijk die werd gewonnen door Danny LaPorte. In Hawkstone Park was Georges Jobé er weer bij maar bleek nog niet topfit te zijn om te kunnen strijden voor de zege. In het zand van Mill in Nederland was het andermaal LaPorte die de wedstrijd won maar Jobé werd toch alweer tweemaal tweede. Vanaf de maand mei was ook de Nederlandse KTM-rijder Kees van der Ven zich met de debatten gaan moeien en scoorde heel wat punten tijdens in de tweede seizoenshelft. Uiteindelijk kwam Jobé dan 13 punten te kort na afloop van de finale in Vimmerby, Zweden. LaPorte werd wereldkampioen en Jobé moest opnieuw door blessures tevreden zijn met een tweede plaats. Tweede beste Belg werd Jean-Claude Laquaye die al zesde finishte in dit WK.

125cc

In de drie jaren voordien veegde Harry Everts als officiële Suzuki-rijder de vloer aan met de concurrentie maar nu begon zijn seizoen in mineur. In een voorjaarswedstrijd liep hij een barst in de enkel op maar trok toch naar de opener in Venray om de schade te beperken. Het was zijn landgenoot Marc Velkeneers die de eerste reeks won voor Everts zelf en Michele Rinaldi op de snelle Gilera. Eric Geboers werd in die reeks als vierde afgevlagd. Geboers won wel de tweede reeks maar de GP werd gewonnen door Velkeneers. Die was een week later ook de snelste man in de GP van België die werd gereden in het Waalse dorpje Angreau. Hij won er met overmacht beide reeksen.

Marc Velkeneers

De derde GP in het Oostenrijkse Launsdorf werd dan weer gewonnen door oud-wereldkampioen Akira Watanabe. Eric Geboers won er wel reeks één maar viel in de herneming uit met een gebroken ketting terwijl hij aan de leiding reed. Vanaf juni raakte The Kid dan echt op dreef en won de ene GP na de andere. Johnny O’Mara, de toenmalige poulain van Roger De Coster, had een vrij weekendje in de VS en trok naar Frauenfeld om er deel te nemen aan de GP. O’Mara won met de vingers in de neus beide reeksen in Zwitserland. Geboers werd twee keer tweede. Daarna heerste Geboers over de klasse en pakte zijn eerste wereldtitel al in de voorlaatste GP in Zweden. De finale in Mongay, Spanje was wel nog belangrijk voor de twee Gilera-rijders Corrado Maddi en Michele Rinaldi. Maddi pakte de tweede plek in dit WK omdat zijn landgenoot in de tweede reeks uitviel met een defecte versnellingsbak.

MXON

De Amerikanen waren ook dit jaar ijzersterk in zowel de Trofee als de Motorcross der Naties. Danny Chandler, David Bailey, Jeff Gibson en Johnny O’Mara hielden zowel in Gaildorf als in Wohlen de Belgen af. De Beker der Naties (125cc) ging dan weer naar Team Italië. In Montevarchi wonnen ze voor de Zweden en de Finnen.

Winnaars Belgisch kampioenschap

• Inters 500cc: André Vromans
• Inters 250cc: Georges Jobé
• Zijspannen: Van Bellinghen-D’Hollander
• Nationalen 500cc: Paul Heylen
• Nationalen 250cc: Jack Westdorp
• Nationalen 125cc: Thierry Godfroid
• Juniors 500cc: Dirk Geukens
• Juniors 250cc: Coomans
• Juniors 125cc: Herman Gevers