Een portret van Jean-Jacques Bruno

Jean-Jacques Bruno is een Franse motorcrosser geboren op 28 april 1957 in Aibes, in het departement Nord (59). In 2023 was Bruno nog te gast op de 875 Trophée des Nations in Orp-Le-Grand alwaar hij was uitgenodigd als special guest naast andere toppers zoals Jean-Claude Laquaye, Sylvain Geboers, Marc Velkeneers en vele anderen. 

Bijgenaamd “Petit Bruno,” is Jean-Jacques een Franse motorcrosser die deelnam aan het wereldkampioenschap van 1976 tot 1987. Op 13-14-jarige leeftijd leende hij de bromfiets van zijn moeder om rond te rijden in de velden, nadat hij had leren rijden. Zijn vader bezat destijds een oude motorfiets. Daarna begonnen zijn vrienden zich bij Jean-Jacques te voegen met zelfgemaakte crossmotoren.

Jean-Jacques Bruno in Sittendorf op een KTM in 1978.

Op een dag kwam de verloofde van één van zijn vijf zussen ook trainen, omdat hij een beetje cross deed met een CZ-motorfiets. Op die manier kocht Jean-Jacques’ vader later de motorfiets van hem en ontwikkelde Jean-Jacques een passie voor motorcross. Hij begon te racen op nabijgelegen Belgische circuits en behaalde zijn eerste licentie in 1970. Vanaf daar ging alles snel. In 1971, op slechts 14-jarige leeftijd, maakte hij zijn debuutseizoen in België op een CZ 250cc in het Hesnaut-kampioenschap, waar hij de titel veroverde. Hij werd ook kampioen van België bij de junioren in 1972 en kampioen van Vlaanderen in de 250cc National-categorie in 1973, evenals amateurkampioen bij de junioren in België in de 250cc-klasse.

In 1974 won hij het kampioenschap voor junioren in Frankrijk in de 250cc-klasse en het kampioenschap van Vlaanderen in de 250cc-klasse op een KTM-motorfiets. In 1975, toen hij professional werd, eindigde hij als tweede in het Inter 250cc-kampioenschap van Frankrijk en nam hij deel aan zijn eerste wereldkampioenschap in Thomer-la-Sogne in de 250cc-klasse, waar hij 15e en 16e eindigde van de 42 inschrijvingen en de op één na beste Franse rijder was na Péan. Net als in 1976, waar hij zijn eerste seizoen in het wereldkampioenschap 250cc reed als fabrieksrijder voor KTM en als 16e eindigde in het eindklassement met een KTM. Hij won ook de Coupe de l’Avenir in Italië dat jaar.

Bruno tijdens de herdenking van André Malherbe in Namur.

In 1977 werd hij kampioen van Frankrijk in de Inter 250cc-categorie en eindigde hij als 10e in het wereldkampioenschap 250cc met zijn KTM. Hij herhaalde zijn prestatie in 1978 door opnieuw kampioen van Frankrijk te worden, maar dit keer in de 500cc Inter-klasse, en eindigde als 9e in het wereldkampioenschap 500cc in dat seizoen. In 1979 werd hij opnieuw kampioen van Frankrijk in de Inter 500cc-klasse op zijn KTM en behaalde hij ook zijn eerste overwinning in de eerste manche van de Grand Prix van Frankrijk in Thouars.

Hij won ook zijn eerste Grand Prix in Duitsland in Beuem. Hij werd opnieuw kampioen van Frankrijk in de Inter 500cc-klasse in 1980 en eindigde als 7e in het wereldkampioenschap 500cc aan boord van een Suzuki, waarmee hij tweede en derde werd tijdens beide manches van de Grand Prix van Frankrijk in Gaillefontaine.

In 1981 begon zijn seizoen met een tweede plaats in beide manches van de Grand Prix van Oostenrijk, gevolgd door een derde plaats in de tweede manche van de Grand Prix van Zwitserland in Payerne en eenzelfde resultaat in Finland. Daarna behaalde hij een overwinning in Italië, een tweede plaats in de eerste manche in Engeland en een derde plaats in de eerste manche in Nederland. Hij stond op het podium met een tweede plaats in Tsjecho-Slowakije, gevolgd door een overwinning in de eerste manche van de Grand Prix van België in Namur.

Hij sloot zijn seizoen af in Luxemburg in Ettelbruck met een derde plaats in de tweede manche. Hij behaalde dus 3 overwinningen, 4 tweede plaatsen en 4 derde plaatsen, waardoor hij als 5e eindigde in het eindklassement van het wereldkampioenschap 500cc, naast zijn nieuwe titel als Belgisch kampioen in de Inter 500cc-klasse op zijn Suzuki.

De titels bleven komen. In 1982 werd hij opnieuw vice-kampioen van Frankrijk in de Inter 500cc-klasse, won hij het kampioenschap van Frankrijk in de Super Championship 250cc-klasse en behaalde hij een tweede plaats in de eerste manche van de Grand Prix van Nederland in Norg en won hij de eerste manche en werd hij tweede in de tweede manche van de Grand Prix van Finland, wat resulteerde in een 9e plaats in het algemeen klassement van het wereldkampioenschap. In 1983 eindigde hij als derde in de Grand Prix van Duitsland in Northein en eindigde hij als 8e in het wereldkampioenschap 500cc aan het einde van het seizoen. Hij eindigde ook als 3e in de 24-uursrace van Bretagne.

In 1984 keerde hij terug naar de 250cc-klasse voor zijn wereldseizoen en eindigde als 30e in het wereldkampioenschap aan het einde van het seizoen. Hij werd 6e in het Franse Inter 250cc-kampioenschap voordat hij in 1985 opnieuw kampioen van Frankrijk werd in de Inter 500cc-klasse en als 6e eindigde in het Franse Super Championship. Hij behaalde ook de 26e plaats in het wereldkampioenschap 500cc en won de 24-uursrace van Bretagne.

Hij vertraagde zijn motorsport carrière en eindigde als 24e in het Franse Open-kampioenschap in 1986, werd 6e in hetzelfde kampioenschap in 1987 en eindigde als 44e in het wereldkampioenschap 500cc aan het stuur van een Kawasaki. Hij reed slechts één race voor zijn plezier in het wereldkampioenschap in 1988 en eindigde als 24e in het Franse Inter 125cc-kampioenschap, omdat hij dat jaar kampioen werd in Jet Ski-racen in Frankrijk en derde werd in het Europees kampioenschap.

Hoewel zijn MX-wereldkampioenschap carrière liep van 1976 tot 1987 met elf selecties voor de Motorcross der Naties, is het hoogtepunt van Jean-Jacques’ carrière in 1979 in de GP van Frankrijk in Thouars, waar hij de geschiedenis van het Franse motorcross betrad door de eerste Franse rijder te worden die een manche van een GP won. Hij was in dat jaar ook de eerste Franse rijder die een Grand Prix van motorcross won in de 500cc-klasse in Beuern, Duitsland, in juni 1979. In 2008 werd hij opnieuw kampioen van Frankrijk in Jet Ski-racen in de X2-klasse.

Jean-Jacques Bruno behaalde in totaal 33 overwinningen in het Franse kampioenschap van 1974 tot 1985 en won drie manches in de MX Grand Prix in 1979 in Frankrijk, waar hij als 1e en 5e eindigde in de twee manches, en vervolgens in Duitsland, waar hij als 1e en 5e eindigde in de 500cc-klasse. Hij behaalde ook een overwinning in 1981 in Tsjecho-Slowakije, waar hij als 2e en 1e eindigde, en in 1982 in Finland, waar hij als 1e en 2e eindigde, altijd in de 500cc-klasse.

* Actiefoto’s van Jean-Jacques Bruno tijdens de Grand Prix van België in 500cc in Namur in 1983 op de hoogten van het Citadelle-circuit en een portretfoto tijdens de eerbetoon aan André Malherbe op 2 april 2023 op de Citadel van Namur.”

Foto’s: Serge Frocheur en archief MXV