Een portret van Kurt Nicoll

De Britse motorcrosser Kurt Nicoll werd geboren op 15 november 1964 in Cambridge. Hij was een van de beste rijders in het wereldkampioenschap motorcross eind jaren 80 en begin jaren 90. De had een carrière die liep van 1983 tot 1997.

In 1983, rijdend op een 500cc Kawasaki alwaar Carlqvist, Malherbe en Noyce het wereldkampioenschap domineerden, eindigde Kurt Nicoll 25e in het wereldkampioenschap, gelijk met Jaak Verwaayen op 7 punten. Nog steeds rijdend op zijn Kawasaki 500cc in 1984, eindigde hij 4e in de laatste ronde van de laatste Grand Prix van het seizoen in Italië, wat zijn beste resultaat van het seizoen was, en 5e in de eerste ronde van de Belgische Grand Prix in Marche, waarmee hij het seizoen afsloot op de 8e plaats in het 500cc wereldkampioenschap.

Kurt Nicoll in 1996 tijdens de 250cc Grand Prix van België in Lommel.

Tijdens het volgende seizoen in 1985 zette hij zijn beste prestatie neer door 5e en 4e te worden in de GP van Luxemburg en 6e en 4e te worden in Spanje, en twee keer 4e in Engeland voor zijn fans om het seizoen af te sluiten op de 5e plaats in het 500cc-wereldkampioenschap. Twee 5e plaatsen in Frankrijk, 6e en 5e in België en 6e en 4e in Luxemburg waren genoeg om hem met zijn Kawasaki de 7e plaats in het eindklassement van het 500cc-wereldkampioenschap te bezorgen voordat hij in 1987 voor het eerst vicewereldkampioen in de 500cc-klasse werd achter Georges Jobé door twee rondes te winnen, waaronder een GP-overwinning in Nederland, en twee keer tweede te worden.

Hij zegevierde in Engeland, waar hij 2e en 1e werd, en in de tweede ronde in Luxemburg. Brits kampioen in 1988 in de 500cc-klasse met Kawasaki, hij herhaalde zijn rol als vicewereldkampioen achter Eric Geboers in de 500cc-klasse op zijn Kawasaki met twee overwinningen op zijn naam, in Zwitserland in Payerne, waar hij 4e en 1e werd, en in Luxemburg, 3e en 1e. Hij werd ook 9e in de MX des Nations in Frankrijk op Villars-sous-Ecot.

Hij keerde terug naar de nationale titel in 1989 op zijn Kawasaki en eindigde 4e in het 500cc-wereldkampioenschap in 1989 met 4 tweede plaatsen in de tweede ronde van de Nederlandse, Britse en Luxemburgse GP’s en in de eerste ronde in Zweden, en 4 derde plaatsen in de tweede ronde van de Italiaanse en Oostenrijkse GP’s en in de eerste ronde in Luxemburg.

Hij werd opnieuw Brits kampioen in 1990 en werd ook vicewereldkampioen op een KTM achter Eric Geboers. Hij eindigde 6 keer op de tweede trede van het podium in de tweede ronde van de GP’s van Zwitserland, Duitsland, San Marino en België en in Italië, en drie keer op de derde plaats in de eerste ronde van de GP van Oostenrijk en in de tweede ronde in Luxemburg en de VS.

Hij werd opnieuw kampioen van Engeland in 1991, vergrootte zijn aantal zeges in Zwitserland door 2+1 te finishen en in Zweden. Hij werd ook drie keer tweede in de eerste ronde van de GP van Zwitserland, Zweden en de tweede ronde in Frankrijk door 4+1 te finishen. Vicewereldkampioen met KTM in 1992 achter Georges Jobé met 14 overwinningen waaronder 5 grand prix-overwinningen in Finland door 1+2+1 te finishen evenals in San Marin, in België door 1+3+1 te finishen, in Luxemburg door de drie rondes te winnen, idem in Zwitserland.

Hij zegevierde ook in Tsjecho-Slowakije met een 2+1+2 en in Duitsland met 1+8+2 en won de laatste 7 races van het seizoen. Hij werd ook Brits kampioen in de 500cc- en 250cc-klasse en eindigde als 3e in de MX des Nations in Oostenrijk. In 1993 werd hij opnieuw Brits kampioen op een Honda in de Open klasse. Hij eindigde twee keer op de tweede trede van het podium in Duitsland (8+2+3) en in Engeland voor zijn thuispubliek (2+5+3).

Hij won de MX des Nations in Zwitserland in 1994, pakte 4 derde plaatsen in de eerste ronde in Frankrijk, Zweden, Finland en Japan en eindigde tweede in beide rondes van de Duitse GP om het seizoen af te sluiten op de 5e plaats in het 250cc-wereldkampioenschap op een Honda.

Hij werd 4e in het 250cc-wereldkampioenschap op zijn Honda in 1995 en won een Grand Prix in Ierland in Cork met een tweede plaats en een overwinning. Hij werd ook 3 keer tweede in de tweede ronde van de GP van Spanje en in de eerste ronde van de GP’s van Ierland en Polen. Hij keerde terug naar KTM in de 250cc-klasse en zijn beste resultaten waren een 6e plaats in de eerste ronde in Zweden en een 7e plaats in Finland, waarmee hij het seizoen afsloot op de 18e plaats in het 250cc-wereldkampioenschap.

Kurt Nicoll (17) samen met Superbikers Pirovano en St. Chambon op het Circuit de Jules Tacheny in Mettet.

Hij keerde terug in vorm in 1997 en werd opnieuw 4de in het 500cc-wereldkampioenschap op een KTM, pakte een Grand Prix-overwinning in Luxemburg 1+2 en werd drie keer tweede in de eerste ronde van de Belgische GP in Lommel en in Tsjechië, waar hij 3+2 eindigde. Hij sloot het seizoen af met een 3de plaats in de MX des Nations in Nismes in België. Hij stopte met racen in 1998, maar keerde terug in 2001 voor een enkele Grand Prix in Zwitserland, waar hij 7e werd in de 500cc-klasse op een KTM.

In 2004 en 2009 won Kurt Nicoll het AMA Supermoto Unlimited kampioenschap. Hij won ook het AMA Veteran National Endurocross Championship in 2011 en 2012. Van 1998 tot 2009 werkte hij voor KTM als Race Director. Kurt Nicoll is momenteel General Manager van Travis Pastrana’s Nitro Circus in Noord-Amerika. Met 7 nationale titels en 13 grand prix-overwinningen, 2 in 250cc en 11 in 500cc, heeft Kurt Nicoll een drukke carrière achter de rug.

Foto: Serge Frocheur en archief MXV
Tekst: Serge Frocheur