Een portret van Pit Beirer

De Duitse motorcrosser Peter “Pit” Beirer werd geboren op 19 oktober 1972 in Radolfzell am Bodensee. Hij reed het WK motorcross van 1989 tot 2003.

Hij reed zijn eerste wedstrijd in 1982 in de 80cc klasse en werd in 1984 Duits Kampioen in de 80cc klasse, werd opnieuw Duits Kampioen in de 125cc klasse in 1987 en 1988. Hij maakte zijn debuut in het 125cc wereldkampioenschap op een Suzuki in 1989, waar hij 11e werd in de eerste ronde van de Italiaanse en Belgische Grand Prix in Borgloon voordat hij zakte naar de 36e plaats in het kampioenschap aan het einde van het seizoen.

Met een 5de en 3de plaats in de Zwitserse Grand Prix en een 6de plaats in de tweede ronde van de Portugese Grand Prix eindigde hij het seizoen 1990 op een 13de plaats in de eindstand van het 125cc wereldkampioenschap op een Suzuki. Hij werd opnieuw Duits kampioen in 1991 in de Inter klasse en scoorde zijn eerste Grand Prix overwinning op de Duitse meeting door de eerste race te winnen en tweede te worden in de tweede race. Hij eindigde 9e in het 125cc wereldkampioenschap.

Pit Beirer op het podium tijdens de GP van Nederland in 1998. Foto: Serge Frocheur

Hij werd opnieuw Duits kampioen in de 125cc Inter-klasse en 6e in de uiteindelijke 125cc-wereldranglijst ex-aequo met Andrea Bartolini. Hij pakte twee overwinningen, waaronder 1 Grand Prix-zege in Tsjechië, finishte 3+2 en 1e in alle drie de rondes. Hij won opnieuw in de derde ronde van de Grand Prix van Polen en sloot het seizoen af op de 9e plaats. Twee derde plaatsen maakten zijn resultaten in het seizoen 1994 compleet, wederom op zijn Suzuki 125cc, om het kampioenschap af te sluiten op de 5e plaats.

Deze 5e plaats werd herhaald aan het einde van het seizoen 1995, maar dan in de 250cc klasse op een Honda, met twee overwinningen in Ierland, waarbij hij de eerste ronde won en tweede werd in de tweede, en hij won de 2e ronde van de Franse Grand Prix, de laatste ronde van het seizoen.

In 1996 werd hij derde in de eerste ronde in Spanje, tweede in de tweede ronde in Polen en werd hij 5e en 6e in Duitsland en Brazilië om 7e te worden in de eindstand van het kampioenschap. In 1997 werd hij met zijn Honda derde in het 250cc-wereldkampioenschap achter Marnicq Bervoets (2de) en Stefan Everts (1ste). Hij pakte twee overwinningen, waaronder een Grand Prix-overwinning in Duitsland, en eindigde in beide rondes als 2e en 1e.

Hij won ook de tweede ronde van de Grand Prix van Venezuela en sloot zijn seizoen af met een 6e plaats tijdens de MX des Nations in Nismes, België. In 1998 werd hij weer derde in het 250cc-wereldkampioenschap, met twee overwinningen waaronder een Grand Prix-overwinning in Tsjechië, waar hij in beide rondes als derde en eerste eindigde. Hij won ook de eerste ronde in Spanje. Dat jaar pakte hij twee overwinningen, eindigde vijf keer op de tweede trede van het podium en negen keer als derde.

Hij werd vicewereldkampioen in 1999 in de 250cc-klasse op een Kawasaki, hij won 7 rondes waaronder 2 Grand Prix-overwinningen, in Italië 1+2 en in Polen 1+3. Hij won ook de eerste reeks van het WK in Spanje. Hij won ook de eerste reeks van de GP’s van Griekenland, Spanje en Venezuela, de tweede ronde van de Franse GP in St Jean D’Angely en de tweede ronde van de GP van Luxemburg.

Naast zijn 7 overwinningen eindigde hij 5 keer op de tweede trede van het podium en 5 keer op de derde. Hij won twee rondes, waaronder een grand prix-overwinning in Zwitserland, en eindigde als 2e in beide rondes op de laatste meeting van het seizoen. Hij won de eerste ronde in Spa Francorchamps, op het Georges Jobé-circuit, en in Slowakije, waardoor hij op de derde trede van het podium van het 250cc-wereldkampioenschap eindigde.

Naast zijn twee overwinningen eindigde hij 8 keer als tweede en 4 keer als derde. Het was op een Yamaha dat hij in 2001 deelnam aan het 250cc-wereldkampioenschap. Hij eindigde tweede op de Spaanse meeting in Bellpuig, tweede in Frankrijk in Ernée, derde in Oostenrijk in Namen en 5e in het kampioenschap. Hij werd opnieuw Duits Interkampioen in 2002 en eindigde aan het eind van het seizoen 2002 op zijn Honda als derde in het kampioenschap achter Coppins (2de) en Pichon (1ste), met derde plaatsen in Nederland, Teutschenthal, Italië en Oostenrijk.

Toen kwam het beroemde seizoen 2003, met een 8e plaats in Spanje, een 5e plaats in Italië op 1 juni en een week later de Grand Prix van Bulgarije waar Pit Beirer het slachtoffer werd van een vreselijke crash op 08 juni 2003. Hij raakte verlamd als gevolg van de crash, maar bleef betrokken bij de motorcross als directeur van KTM Motorsport Europe. In 2013 werd hij hoofd motorsport bij Husqvarna, de dochteronderneming van KTM, en nu staat hij aan het hoofd van de motorsportafdeling van KTM.

Foto intro: Pit Beirer in actie tijdens zijn seizoen 1998 tijdens de Nederlandse 250cc Grand Prix voor het portret en tijdens de Belgische 250cc Grand Prix in Mol.

Tekst en Foto’s: Serge Frocheur en archief