Een portret van Steve Ramon

Hij viert vandaag zijn 44e verjaardag. We willen graag een gelukkige verjaardag wensen aan de Belgische motorcrosser Steve Ramon, geboren in Brugge op 29 december 1979.

De rijder uit Brugge had een internationale carrière die liep van 1997 tot 2012. Steve Ramon begon zijn carrière bij het officiële Kawasaki de Groot team. Daarna tekende hij voor het KTM Red-Bull team, dat hij in 2005 verliet om bij het team van de gebroeders Geboers te gaan rijden. Met een 7e en 12e plaats in de Duitse Grand Prix, een 12e plaats in de eerste ronde van de Belgische GP in Neeroeteren, 14e in de 2e ronde in Nederland in Lierop, erfde hij de 28e finaleplaats in het kampioenschap in 1997.

Steve Ramon tijdens de Coupe de l’Avenir in Jamioulx 1996

In 1998 eindigde hij op zijn Kawasaki 8e in de tweede ronde van de GP van San Marino, 9e in de eerste ronde in Italië en 12e en 14e in Italië om 26e te worden in de eindstand van het kampioenschap. Hij werd Belgisch 125cc-kampioen in 1999 en bereikte de 6e plaats in de eindstand van het wereldkampioenschap door zijn eerste overwinning te pakken in Nederland in Mill in de eerste ronde.

Hij werd ook twee keer 4e in de Britse GP in Foxhill en eindigde 5e en 4e in Duitsland op zijn Kawasaki. Hij herhaalde zijn titel als Belgisch kampioen 125cc in 2000 door 7e en 3e te worden in Oostenrijk, 5e en 8e in Nederland en 11e in het wereldkampioenschap 125cc.

Hij werd tweede na Jamie Dobb in de 125cc-klasse, eindigde 4e in Spanje, 10e in Australië, 8e in Genk (België), derde in Duitsland en Spa-Francorchamps, tweede in de Zweedse en Belgische Grand Prix in Namen, 3e in Zwitserland, tweede in Duitsland in Gaildorf, 4e in Nederland in Lierop, 11e in Italië en sloot het seizoen af met een 3e plaats in Oostenrijk.

Steve Ramon tijdens de GP van Frankrijk 125cc in 1999

Dat jaar werd hij ook tweede in de MX des Nations in Namen. In 2002 werd hij opnieuw tweede in de 125cc-klasse op de Red Bull KTM, 4 punten achter Michael Maschio. Hij won drie Grand Prix-races in Nederland, Frankrijk en Rusland, het laatste evenement van het seizoen. Hij werd ook tweede in Zweden en Tsjechië en derde in Genk in België en Duitsland.

Hij werd in 2003 wereldkampioen in de 125cc-klasse op zijn KTM vóór Stefan Everts, met een overwinning tijdens de Grand Prix van Nederland in Valkenswaard, de tweede ronde van het seizoen na een 5e plaats in Spanje. Dit werd gevolgd door een 4e plaats in Duitsland, een 2e plaats in Italië, een 6e plaats in Bulgarije, een tweede plaats in België in Namen, in Oostenrijk, in Nederland in Lierop, in Duitsland in Gaildorf, een 3e plaats in Zweden en hij sloot het seizoen af met een 5e plaats in Frankrijk en de overwinning in de MX des Nations in Zolder.

Hij werd opnieuw Belgisch MX1-kampioen in 2004 en eindigde 4e in het MX1 wereldkampioenschap op KTM, waarmee hij de eerste ronde van de eerste GP van Vlaanderen op Zolder won en de tweede ronde afsloot op een 4e plaats. Hij werd ook tweede in de tweede ronde van de Benelux GP, derde in de eerste ronde van de Britse GP, derde in de tweede ronde in Neeroeteren, derde in de eerste ronde van de Waalse GP in Namen en derde in de tweede ronde van de laatste ronde van het seizoen in Zuid-Afrika. Hij zal ook zijn overwinning in de MX des Nations in Nederland in Lierop herhalen.

Het seizoen 2005 zag hem opnieuw een overwinning pakken in de eerste ronde van de Britse GP en 4e worden in de tweede ronde. Steve Ramon werd ook vijf keer derde, in de tweede ronde van de Europese GP in Duitsland, in beide rondes van de Zuid-Afrikaanse GP en in de tweede rondes in Nederland en Ierland, en werd drie keer tweede in de tweede ronde van de Britse GP en in de eerste rondes in Duitsland en Nederland.

Hij werd derde in de MX des Nations in Ernée, Frankrijk. In 2006 sloot hij zich aan bij het team van Sylvain en Eric Geboers en Suzuki om Belgisch MX1 kampioen te worden en derde te worden in het 125cc wereldkampioenschap achter Everts en Kevin Strijbos.

Everts mag dan wel de klasse gedomineerd hebben met 27 overwinningen uit 30 starts, maar Ramon wist nog steeds twee tweede plaatsen te behalen, in ronde twee van de Japanse en Zweedse GP’s, en 9 derde plaatsen in de tweede ronde in Spanje, de twee rondes in Bulgarije en Zuid-Afrika, de tweede ronde van de Britse GP, de Belgische GP in Namen en de eerste ronde in Nederland in Lierop.

Dat jaar eindigde hij tweede in de MX des Nations in Engeland. Opnieuw Belgisch MX1 kampioen in 2007 en MX1 wereldkampioen op de Suzuki Factory 450cc Corona, pakte hij twee overwinningen, in de tweede ronde van de Franse en Zweedse GP’s. Hij behaalde 3 tweede plaatsen in de eerste ronde van de Zweedse GP. Hij pakte 3 tweede plaatsen in de eerste manche van de Nederlandse GP in Valkenswaard, in de tweede manche van de Bulgaarse GP en in de eerste manche van de Nederlandse GP in Lierop.

Hij eindigde ook 5 keer op de derde trede van het podium, in de eerste ronde van de Spaanse GP, de twee rondes in Duitsland, de eerste ronde in Frankrijk en de tweede helft in Nederland in Lierop. Steve Ramon was ook de eerste rijder in de geschiedenis van MX die tot wereldkampioen werd gekroond zonder een Grand Prix te hebben gewonnen. Hij eindigde als 3e in de MX des Nations in de Verenigde Staten in Budds Creek.

Het seizoen 2008 zag hem opnieuw Belgisch Kampioen worden in de Mx 1 categorie en gekroond worden tot vice-wereldkampioen op de officiële Suzuki, met twee ronde overwinningen, inclusief een Grand Prix overwinning in Spanje op Bellpuig, en nog een overwinning in de tweede ronde in de Tsjechische Republiek op Loket.

Hij werd ook 4 keer tweede in de eerste ronde van de Britse en Duitse GP’s, beide rondes in Ierland en de tweede ronde van de Italiaanse GP, en werd 5 keer derde in de eerste ronde van de Nederlandse GP, de tweede ronde in Bulgarije, Frankrijk en Zweden. Hij eindigde ook als 3e in de MX des Nations in Engeland. Ondanks dat hij de tweede ronde van de laatste Grand Prix in Brazilië won, eindigde hij 10e in de eindstand van het MX1 wereldkampioenschap op zijn Suzuki.

Steve Ramon traint op een vintage crossmotor naar aanleiding van een deelname aan de Vets MXdN in Farleigh Castle.

Hij pakte ook 2e en 3e plaatsen in Turkije, was afwezig in de 5e tot en met 11e ronde van het seizoen, voordat hij de draad weer oppakte tijdens de GP van Limburg in Lommel met 3e en 4e plaatsen en de MX des Nations afsloot op de derde plaats. Hetzelfde geldt voor 2010, met een overwinning in de openingsronde van de GP van Italië, die het MX1 wereldkampioenschap seizoen afsluit, en een 5e plaats algemeen op de Suzuki.

Hij eindigde ook twee keer op de tweede trede van het podium, in de tweede ronde van de GP van Nederland en in de eerste ronde in Frankrijk. Hij pakte ook 8 derde plaatsen in de tweede ronde in Bulgarije, de eerste ronde in Zweden, beide rondes in Letland, de tweede ronde van de GP’s van Zweden en Tsjechië, evenals beide rondes van de Benelux GP in Lierop. Hij eindigde tweede in de MX des Nations in de Verenigde Staten in Lakewood. Zijn seizoen 2011 werd afgesloten met een 3e plaats in de tweede ronde van de GP van Brazilië, een 10e en 6e plaats in Letland, een 6e en 5e plaats in Zweden en een 14e plaats in het wereldkampioenschap MX1.

Toen hij het einde van zijn MX-carrière voelde aankomen, nam hij deel aan zijn allereerste enduro in Le Touquet op een machine van Philippe Blondiau, die hij won. Na 6 Belgische kampioenstitels, 2 WK-titels, een in 125cc in 2003 en een in MX1 in 2007, 5 Grand Prix-overwinningen, twee MX des Nations-overwinningen in 2003 en 2004, en drie WK-runner-up finishes in 2001 met Kawasaki, in 2002 met KTM en in 2008 met Suzuki, zette Steve Ramon in 2012 een punt achter zijn motorcrosscarrière.

Foto’s: Serge Frocheur, Eric Sandra, MXMag.be en archief MXVintage.be